in kennis. Zij brandde van begeerte in het bezit te komen van de
ongeëvenaard rijke costuums en maakte haar verlangen aan de Liz
kenbaar. Voor hem was dit eene welkome gelegenhein tot reclame.
Indien zijne geliefde in de gewaden van Adrienne Lecouvreur ten
tooneele zou verschijnen, was hij er zeker van dat geheel Parijs over
hem en zijn prachtlievendheid zou spreken. Hij gaf dus zijne orders
aan een makelaar en voor de som van tachtig duizend livres kwam hij
in het bezit van de sieraden en de gewaden der groote Adrienne.
La Pélissier was overgelukkig, want een overtalrijk publiek
kwam haar bij elke voorstelling bewonderen en toejuichen. Was
het toeval of opzet dat juist op dat tijdstip de opera Ulisse op
het repertoire kwam? Het was een Italiaansch werk van Giovanni
Porta, met tekst van Domenico Lulli, dat voor ’t eerst in het
Teatro Sant Angiolo te Venetië in 1725 werd opgevoerd.
Telkenmale wanneer de zangeres in haar rol de naam van den
held uitsprak, riep het publiek te midden van kreten en gelach
Spreek beter uit, het is Du Liz, Du LizDeze uitroepen waren
wel is waar niet als vleiend bedoeld, doch ze streelden toch de
ijdelheid en pronkzucht van den minnaar. Hij stelde haar toen
voor hem naar Holland te volgen en beloofde haar voorloopig
een vast jaargeld van 12000 gulden. Voor haar zou hij daar een
eigen opera oprichten, met eerste rangs krachten om met haar
te spelen. Mademoiselle Pélissier scheen hier naar wel ooren te
hebben en om haar goeden wil te beloonen bestelde hij voor haal
bij een zilversmid in de Galeries du Louvre een complete eet
servies ter waarde van dertig duizend écus. Deze uiterst gelukkige
stemming zou echter niet lang duren, want ter kwader ure deed
een zijner lakeien hem een vertrouwelijke mededeeling, die zijn
kortstondig geluk vernietigde. Zijne geliefde bedroog hem. Zoodra
hij de hielen gelicht had, trad een medeminnaar ten tooneele. De
kamenier, die in het complot was, verborg dezen in een ruimen
kleerkast, en geleidde hem naar haar meesteres, zoodra het terrein
vrij was. Uren lang bleven de gelieven dan tezamen. Deze ge
lukkige heette Francoeur en alvorens verder te gaan wil ik eenige
biografische bizonderheden over hem inlasschen.
Francois Francoeur, die zijn loopbaan eindigde als Surintendant de
la Musique du roi en een belangrijke rol in deze kunst speelde,
werd den 28 September 1698 geboren. Hij leerde in zijn jeugd
EPISODEN UIT HET LEVEN VAN FRANCESCO LOPES DE LIZ.
I92