166 VI. Toen de Fransche Revolutie een einde had gemaakt aan de heerschappij der Bourbons en er veel werd opgeruimd, wat inder daad verouderd was, werd ook het begraven binnen de kerken en de steden definitief verboden. En zoodra de revolutie ook naai de Nederlanden was overgeslagen, handelde men daar in gelijken Evenwel, de noodige algemeene verbetering, die men na deze voorbeelden had mogen verwachten, maar die ten slotte moeilijk anders dan door een besluit der Staten-Provinciaal verkregen konden worden, bleef uit, tot de Revolutie van 1795 ook in dat opzicht zou trachten te brengen, wat in Frankrijk reeds was bereikt. Het buitenland was voorgegaan. Den 2ien Mei 1765 werd door den invloed van het Parlement van Parijs het begraven in de kerken in Frankrijk reeds belangrijk beperkt door een bepaling, die nog slechts de bijzetting van enkel geestelijken en de zeer gegoeden mogelijk maakte, weldra verscherpt door een besluit van Lod. XVI van den I7en Maart 1776. En kort daarop hadden tal van Fransche steden als Saulieu, Troyes, Laon, Dole, le Puy en meer andere zelfs het begraven binnen de stadsvesten geheel verboden. Ook Italië gaf in dezen een goed voorbeeld. Sedert 1 Aug. 1773 behoorde in Livorno het begraven in de stad tot het verleden, Milaan maakt een einde aan de bijzetting in de kerken, terwijl de Hertog van Modena den 2en Juli 1774 decreteerde, dat het be graven binnen de stadsvesten tot het alleruiterste zou worden beperkt. En onze beroemde landgenoot Van Swieten, lijfarts van Keizerin Maria Theresia, schijnt zelfs, zoo vertelt ons zijn tijd genoot Te Water, aan zijn vorstelijke meesteres in 1773 in over weging te hebben gegeven, voor Weenen een totaal vei bod daai- toe uit te vaardigen. Maar deze, hoe ver ze overigens haar tijd ook vooruit was, schrikte voor dien maatregel nog terug en het zou tot 1784 duren, eer haar zoon, de verlichte Jozef II, last gaf, voortaan in zijn landen alle lijken buiten de steden te begraven. In Polen en Lithauen, zoo meldde ons de Konst- en Letterbode (van 1792), besloot men weldra tot dienzelfden maatregel, zoodat ook daar voortaan de begraafplaatsen buiten de stad moesten zijn gelegen. HAAGSCHE BEGRAAFPLAATSEN.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1917 | | pagina 174