T 179 kerk), zal zeer waarschijnlijk de oude begraafplaats weder voor ’t eerst oogluikend als doodenakker geregeld zijn benut. Het jaar van hernieuwde ingebruikstelling was dus niet met zeker heid aan te wijzen en het gelukkig toeval, dat zoo vaak licht in duistere vraagstukken brengt, liet op zich wachten. Toch was het me in eenig opzicht gunstig. Snuffelende in de registers en rekeningen der oude Haagsche buurtvereenigingen, werd al spoedig de hoop bij mij levendig, daarin nog iets aan te treffen aangaande het merkwaardige Eikenduinen, waaromtrent, het behoeft na het bovenstaande nauwelijks gezegd, nog zooveel te vragen o verbleef. Voor een daartoe in te stellen onderzoek behoorden, naar het me voorkwam, het eerst in aanmerking te komen de buurtboeken van het Westeinde. En wel om dubbele reden. Ten eerste lag deze buurt het meest nabij het oude kerkhof van Eikenduinen en het scheen me voor-de-hand-liggend, dat, zoo het streven, om aldaar te begraven in Den Haag zich uitte, dat hier dan wellicht het meest duidelijk waarneembaar moest zijn, waar de afstand het minst een bezwaar was. Maar bovenal gold het vermoeden, dat het Westeinde wel de meest Katholieke buurt zou geweest zijn, gelijk het nog heden door zijn instellingen en winkelzaken beelden en kerkornamenten een eigenaardig Roomsch cachet heeft. Deze overtuiging was gegrond op het feit, dat in de eerste tijden, toen de openlijke uitoefening van den Katholieken godsdienst verboden was, zich daar heimelijk een vergaderplaats der Roomschen bevond; en in de eerste periode na den Munsterschen vrede was de z. g. n. kapel van den Spaan- schen gezant (nu Engelsche ambassade) de plaats, waar ze hun gemeenschappelijke godsdienstoefeningen hielden, terwijl nog boven dien van de vier voormalige vrouwenkloosters zich twee in het Westeinde bevonden hadden. En waar nu juist bij de Katholieken steeds het streven tot uiting komt, de geheiligde plaatsen van vroeger wederom in bezit te krijgen en in eere te houden, vermoedde ik juist in het Westeinde een meer overwegend Katholieke bevolking te vinden, bij wie de gehechtheid aan Eikenduinen als begraafplaats het duidelijkst aan den dag zou komen. Jammer genoeg is er van de oudste bescheiden uit het archief dier buurtvereeniging weinig meer overgebleven. In de oudste HAAGSCHE BEGRAAFPLAATSEN.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1917 | | pagina 187