65 „vostre pretendue maistresseJ’. Anna Morgan is in 1646 hertrouwd met Walter Strickland, den afgevaardigde van het Parlement bij de Staten-Generaal. Den nden Mei vertrokken Huygens’ twee oudste zonen, Constantijn en Christiaan, naar Leiden, om er hunne opvoeding te voltooien en er een tijd lang in de rechten te studeeren, zooals hun vader ook gedaan had. Zij kwamen daar aan huis bij een Italiaan, Para- vicino, bij wien niets dan Italiaansch, Fransch en Engelsch werd gesproken en waar zulk eene strenge orde heerschte, dat de jongelui, die met groote vrijheid waren opgevoed, er tegen opkwamen. Zij legden zich verder ook op wiskunde en teekenen toe. Den 27sten Mei trok Fluygens met den Prins te velde. Evenals het vorige jaar ging de tocht naar Vlaanderen, met het grootsche doel Antwerpen te nemen. Het Fransche leger hield zich op in de nabijheid van Duinkerken, terwijl verscheidene Spaansche legers de pogingen der bondgenooten moesten beletten. Windstilte en tegenstroom verhinderden echter den Prins op een gunstig oogenb'.ik zijne troepen te IJzendijke te doen landen, en zoo moest de aanval voorloopig worden opgegeven. Toen het Fransche leger eenige voordeelen behaald en zich bij dat der Staten had aangesloten, zou de poging worden hervat; de Prins bracht zijn leger over de Schelde, maar de Franschen weigerden mee op te trekken, de vijand vertoonde zich in groot aantal en de aanslag mislukte voor de tweede maal. Dit was des te meer te betreuren, omdat men met recht kon vermoeden, dat de bevolking van Antwerpen zich gaarne bij de overwinnaars zou hebben aangesloten. Nu trok de Prins snel terug en stond twee dagen na het overtrekken van de Schelde, nl. den 5den October, voor Hulst. In weerwil van het late jaargetijde, werd het beleg voor de stad geslagen, de rondom liggende forten werden spoedig genomen en den 4den November gaf de sterke vesting zich over. Het prachtige herfstweer had de krijgsverrichtingen bijzonder begunstigd. Tijdens den veldtocht, nl. den i^den Juni, stierf Huygens’oudere ambtgenoot Junius in den Haag. De beide collega’s hadden het nooit bijzonder goed met elkander kunnen/ vinden en Huygens wist den Prins te bewegen, geen opvolger van Junius te benoemen. Waarschijnlijk had hij twee redenen, om daarop aan te dringen; hij wenschte nl. dat zijn oudste zoon Constantijn later de plaats 5 HET LEVEN VAN CONSTANTIJN HUYGENS.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1917 | | pagina 73