JOANNES VOLLENHOVE. 76 God had evenwel in Zijn raad anders besloten, daar het leven van Willem III welhaast zou worden weg genomen. Den 4den Maart 1702 reed hij op zijn geliefd paard door het park van Hampton Court en wilde gaan galoppeeren toen het dier juist op een molshoop staptehet struikelde, viel op de knieën, de koning bui telde van het paard en brak het rechter sleutelbeen. 18 Maart voelde hij zijn eindenaderen; zijn verstande lijke vermogens waren geen oogenblik beneveld, onver schrokken zag hij den dood tegemoet en blies den vol genden morgen tusschen 7 en 8 uur den laatsten adem uit. Wat Engeland geworden was had het middelijkerwijs aan hem te danken, den zwakken, maar rijkbegaafden man. Na zijn dood is zijn grootheid van geest het best gebleken. Hij was een waardige zoon der dynastie, die met Nederland zoo nauw verbonden is, een echte Oranje. Was het wonder dat zijn heengaan ook Vollenhove met duizenden in stad en land ten diepste ontroerde, en hij in een treurzang over dien onvergetelijken vorst „Leef, Willem, leef, Ontbeer nogh lang de kroon van 't hemelsch hof. Blyf lang met zorg, tot ’s werelts heil, beladen Met last van uw dry kronen, elk tot lust, Met arbeit, daar gansch Christenryk op rust. Smaak lang deez’ vrucht van al uw groote daden; Leef, Willem, voor Godts rijk en Neêrlants Staat: Leef, Neêrlant, dier verknoght door eendragts banden Leef, Hollant, als de kracht der Nederlanden: Leef, 's Gravenhaag, als Hollants toeverlaat. Sterk vryheitsmuur en bolwerk zonder muren Tot dankbren dienst den hemel toegewydt. Zo blijf Godts vrê, verdient door Christus stryt, Den nydt, ten spyt van ’t helsche ryk, verduren.”

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1921 | | pagina 86