282
HET SINT-NICOL A AS-GASTHUIS
den
Van hospitium allengs geworden een huis voor armen
en behoeftigen, veranderde het steeds meer in een
proveniers-huis, om na de Hervorming langzamerhand
te worden een toevlucht voor oude vrouwen van
Gereformeerden Godsdienst, boven de 60 jaar.
In den Franschen tijd echter schijnen, zonder vergoe
ding, te zijn opgeheven de inkomsten het huis in 1615,
bij de overdracht aan den Magistraat, wegens zijn recht
op de Coorn-mate, de Elle-mate, enz., ten ewighen daghe
toegezegd, eene vermindering in jaarlijksch inkomen
beteekenend van een fl. 3000.—, door de tierceering ver
groot tot een fl. 7000.Men kwam daardoor zóó
in nnanciëele moeielijkheden en schulden, dat op 17
April 1823 werd voorgesteld, het gesticht op te heffen
en het nog aanwezige bezit te verkoopen, teneinde de
schuldeischers te kunnen voldoen; zoover is het echter
niet gekomen, men verkocht verschillende eigendommen,
nam geen nieuwe commensalen meer aan en verhuurde
het daardoor vrijkomende gedeelte van het gesticht.
er nog andere kamertjes tot verblijf voor de mansper
sonen alsook een bijzondere en afgeslotene kamer,
waar nevens een Bibliotheek van weinig belang, voor
verarmde advocaten. „Ten oosten van het huis vind
men den Baijaert, waarin de bedelaars en armen van
buiten den Hage inkomende, voorheen eenen nagt mogten
verblijven, volgens eene keur bij de Magistraat in den
jaare 1567 op 't logeeren in den Bellaert in St. Niclaas
Gasthuis, en nergens elders in den Hage, en laeten
aldaer heur lieden naem en toenaem opschrijven opte
pene vanwordende alstoen in het huys onder
houden 26 Vrouwen en 17 Mannen, behalve de Bin
nenmoeder en 2 dienstmeiden”. Dit is helaas alles wat
de Riemer er van zegt.