451 DE DUINCOMMISSIE 1847-1923 gezuiverd moest worden. In breede, rechte rijen zag men dan de mannen, gewapend met een blikje en een mandje in gebogen houding geleidelijk akker na akker afwerken. Lupine wilde in de Oostduinen slechts matig groeien en het heeft lang geduurd eer kunstmest, van wege de resul taten, waardeering kon vinden in de oogen der opzichters. In de oorlogsjaren was deze kunstmest weer niet te be komen en behielp men zich met straatvuil uit Loosduinen, dat dan per schuit aangevoerd, een vijftien meter hoog moest worden opgekruid. Enkele jaren heeft men een voordeeltje gehad, Toen namelijk de Gevangenis in het duin eenmaal bewoond was, mocht men daar, aanvankelijk om niet, de kostelijke waar weghalen. Later ging men met de directie een contract aan, luidendetot 31 Dec. 10 cent, daarna 20 cent per H.L. Het meest werd echter gebruik gemaakt van turfmolm en bagger. En hadden nu al die opofferingen aan geld, zorg en arbeid succes? 'k Geloof, dat honderden Hagenaars op die vraag hun antwoord onmiddellijk eenstemmig bevestigend zouden formuleeren en dan nog een aangename smaak- herinnering in den zin zouden krijgen. De gekweekte bieten, erwten, klaver en rogge werden vaak publiek te velde verkocht, terwijl de haver de laatste jaren diende voor ons eigen paardje, dat blind was. De aardappelen werden aan particulieren geleverd. In den aanvang veilde notaris De Pinto ze te velde, waarbij dan voor het rooien en thuisbrengen 32 cent per H.L. werd berekend. Over het geheel vonden ze gretig aftrek. De contribuanten der instelling spraken met zeker eigendoms- vertoon van „onze” aardappelen en waren verstoord, wanneer ze door late bestelling niet meer geholpen konden worden zij hadden ze immers al zooveel jaren betrokken en betaalden gaarne hooger prijs dan de markt aangaf.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1924 | | pagina 486