moeilijk te kunnen verzoenen en hij vond het blijkbaar
noodig aan zijn broeder een instructief schrijven te doen
toekomen, waarbij hij hem op 't hart drukte nu eens
voorgoed met „die rechte broythennen’’ af te rekenen.
De president van den Hove, Nicolaes Everhardi, „een
geboeren schipper uet Zeelandt”, zoo merkte hij schamper
op, had „allen jonckeren ind guede luid” verdrukt en
vervolgd en de jonkers Van Brakel en Van Broekhuizen,
die bij een aanslag op Schoonhoven in 1516 gevangen
waren en naar Den Haag overgebracht, doen ont
hoofden 4). De president van de Rekenkamer, de bekende,
bijkans beroemde Vincent van Mierop, en mr. Jaspar
Lievens, raad van ’t Hof, vonden in zijn oogen evenmin
genade. Zij hadden, zoo meende onze opgewonden
geestelijke, „ghelt sonder getall met boveryen gekon-
questiert ind geworven’’ en konden zonder bezwaar
voor 35 a 40 duizend goudguldens gebrandschat worden,
terwijl „die doerwerders met die witten roeytghens” in
het algemeen „dat hangen wael verdient” hadden 2) en
zoo men „enich ontsich”8) wilde maken door brand
stichting, moest men en weer kwam de oude wrok
boven „des presidenten huis nyet verschoenen, want
hy in allen saecken onse harste vyandt is geweest”.4)
140
HET GELDERSCHE GEVAAR TIJDENS
het schijnt ook de advocaat van den Hove
Blok, t.a.p. blz. 12. Van Zuiden t.a.p. bl. 146. Het geval is
hiervoor (blz. 108) medegedeeld.
2) Hij stond met die opinie niet alleendie post scheen n.l. allerlei
knoeierij in de hand te werken
scheidene deurwaarders van den Hove op last
opgeknoopt.
3) Ontzag, schrik.
4) Gehaat was naar
mr. Anthonis van Bronkhorst, die aan de Plaats woonde. Bij hem
waren n.l. in den avond van den 8en Dec. 1514 „de glasen van der
Saele” met keien bewerkt en er was zoo schandelijk huisgehouden,
dat het Hof een prijs op het ontdekken van de daders uitloofde.
(Ie Sandelijn, fol. 9.)
en in den loop der eeuwen zijn ver-
van dit college zelf
