Dr. D. F. SCHEURLEER 1855—1926.
282
Doch naest het groff Geschut dat men gelooft te hooren,
Clinckt zoeter Melody in onz’ verbaesde ooren
Het Clavecimbel speelt, terwijl de Kattesnair
Het lieflyck begeleyt naer dwangh vant Paerdenhair.
Daer worden naest den deun van kerckelycke leysen
De tiereliers gheëert van Waerelds lucht’ger wijzen.
En al die maer de veel of cyther heeft ghevoert,
Wiens hand clavier of trom maer even heeft beroert,
1st in de Spuystraet niet, die spuystraet van de Beurs,
Waer ’t hersenschimmig Goudt tot Goudt eens eedler keurs
En tastbre Waerheyt wort, doort zeeckere belegghen,
Nae ’t schrandere Beleydt en wijze Ervaeringh zegghen, -
1st in de Spuystraet niet, dan is het„Meerdervoort"
Voor d’altijt spoenden gheest, of’t strafgespannen koordt
De pijl vooruyt drijft naer de ver-gestelde witten, -
De Witte niet, waer hij maer selden comt te sitten! -
IntHuys teMeerdervoort, daer brenght hij meerdervoort,
Dan menigh die sich acht van een gheleerder soort!
Daer leeft de Boucken-min en het Muzyck-vereeren,
D’outvaederlantsche Const, die nieuwe comt vermeeren,
Daer leeft de Liefde voor der scheepen vlugge romp:
Zeewezens Oorlogsboöm tot Kinderspeelensklomp
Daer swiert zijn rappe Gheest rondom de waereldklooten,
En volght de verre vaert van Baerentsz en Linschoten;
Daer leeft weer Bestevaer, de Ruyter en Piet Heyn,
(Maer voor de Silvervloot moet ge in de Spuystraet zijn!)
Maer deeze teghenspraeck, die spreeckt zichzelven teghen
Met d’Eeredoctor ist wel andersom gheleghen:
Hij isser eerder een, die grijzend jeughdigh bleef,
Dan die op 't jonghe Hooft sich ouwde rimpels schreef;
Niet door de leêge rust van niet ontruste leegheyt,
Maer door een rusteleege en rustige terdeegheyt.
