MEMOIRES EENER HAAGSCHE HUISONDERWIJZERES 83
Geld komt bij mij niet in aanmerking; ik ben rijk ge
noeg, om U van alles, wat Uw staat eischt, te voorzien,
maar ik bid U slechts: Maakt gij mijn geliefd kind ook
recht gelukkig!” De familie von Braumann zocht met alle
mogelijke middelen, dit huwelijk zoo spoedig mogelijk te
doen voltrekken. Mijn oom wilde eerst nog een jaar naar
Italië gaan, hetgeen reeds vroeger bepaald Was, maar
een soort van melancholie der bruid verijdelde het reis
plan. Mijn oudtante, Maria Boote, had na den dood van
haar oom in Amsterdam, haar bezittingen aldaar ook
verkocht; ze had ook Van Essen als rentmeester aan
gesteld, was met haar zeer aanzienlijk en groot vermogen
naar Duitschland gekomen en woonde nu te Keulen.
Mijn grootmama kocht een huis in Keulen, in de Horen-
gasse; dit huis is nog het eigendom mijner tante. Eenige
daaraan belendende huizen werden ook gekocht en af
gebroken, om den tuin, den stal en het koetshuis te
vergrooten. Dit huis, met stal, enz. was geheel gebouwd
naar den zin der aanstaande echtgenoote; het was het
bruidsgeschenk mijner grootmama op den dag der ver
loving, en grootmama meubileerde het en voorzag het
van linnen, zilver, porcelein, enz., alles naar Lucie’s
keuze! 's Zomers zouden de jongelui buiten den eenen
vleugel van het kasteel bewonen. Mijn oudtante nam de
geheele uitrusting van den stal, zoowel rijtuigen als
paarden, en het onderhoud daarvan, op zich; mijn oud
tante zou bij hen inwonen en de huishouding en den stal
voor haar rekening nemen. Dit verzoek werd door oud
tante ingewilligd, omdat mijn oom haar lieveling was
en zij geen woord Duitsch sprak; zij sprak slechts Hol-
landsch en Engelsch.
De tijd van het huwelijk naderde, het huis was geheel
in orde en toen ik het zag, bewonderde ik het zeer. Ieder
moet, zooals ik hoorde, Lucie zeer benijd hebben om dit
