MEMOIRES EENER HAAGSCHE HUISONDERWIJZERES 89
Blijkens het doopregister te Deutz, bij Keulen, is zij 27 April 1805
gedoopt.
huwelijk aanwezig. Onze grafkelder is onmiddellijk vóór
het hoogaltaar en, onder het voltrekken van dit tweede
huwelijk, stond Lucie’s voet nagenoeg op den grafsteen
van haar eersten echtgenoot.
Dit voor mijn familie zoo diep bedroevend tweede
huwelijk werd na ruim een jaar weer ontbonden. Uit dit
huwelijk werd een zoon geboren, Joseph genaamd. Later
heb ik tante Lucie in Keulen gekend, waar zij met haar
dochter Fanni haar eigen huis bewoonde, dat zij van
grootmama had gekregen. De heer von Bianco woonde
ook in Keulen met zijn zoon Joseph, maar de echt-
genooten zagen elkander nooit. Hij moet eens tot mijn
oudtante gezegd hebben: „Lucie zal mij door haar onuit
sprekelijk lastig humeur niet in het graf krijgen, zooals
haar eersten echtgenoot; liever ga ik intijds van haar af.”
Grootmama en oudtante, beiden buitengewoon verstan
dige, maar tevens zeer trotsche dames, zagen Lucie nooit
meer dan hoognoodig; zij behandelden haar steeds met
de meeste onderscheiding, maar niet als eigen. Fanni
werd echter steeds met innige liefde ontvangen; maar zij
kwam nooit zonder haar Fransche gouvernante, en Lucie
kende toch den afkeer, die de beide dames van deze taal
hadden.
In het jaar 1805 x) werd ik geboren. Drie maanden
na mijn geboorte overleed mijn vader. Dit huwelijk, tegen
den zin mijner familie gesloten, bracht vele onaange
naamheden teweeg, zoodat ik, buiten mijn ouderlijk huis,
de eerste verzorging ontving. Nooit door mama gevoed,
nooit door haar verzorgd of verpleegd, werd ik reeds
bij het intreden in dit leven aan vreemden toevertrouwd
en buiten het huis, waar toch volgens de natuur mijn
