100 MEMOIRES EENER HAAGSCHE HUISONDERWIJZERES
plaatste, dat aan 1
mama reeds zeer vele aanzoeken
maar mama, aan het stranden
geluk denkende, overlegde steeds bij zichzelf: „Mijn
innig geliefd kind moet naar haar eigen hart kiezen!
Martin de Gruyter, koopman te Venlo, verscheen 29 Juli 1811
voor notaris Bloemarts aldaar en verkocht uit volmacht van vrouwe
Elisabeth Boote, wed. van Petrus van Ulft en mejuffrouw Maria
Theresia van Ulft, hare dochter, beide renteniersters wonende te
Keulen, een huis gelegen in de Gasthuisstraat.
geen dag voorbij, of mij werd door mama het een of
ander genoegen bereid. Bijna iederen dag was er bij
ons aan huis een diner of gingen wij uit dineeren. Bals,
concerten en pleziertjes wisselden elkander geregeld af;
ik leefde geheel voor de wereld. Met gewone burgers
kwam ik nooit in aanraking; dat verbood onze trots!
Zelfs in de kerk werden wij met zekere eer en onder
scheiding behandeld. Mama, die geheel met zichzelf,
met mij en de groote wereld bezig was, liet het geldelijk
beheer totaal aan den rentmeester over, zonder hem
ooit rekening en verantwoording te laten afleggen.
Groote sommen gaf zij uit aan haar kwistige en mis
plaatste weldadigheid.
Wij hadden vele landerijen, huizen en vaste goede
ren, ook in Venlo en in Amsterdam. In Venlo was onze
beheerder de toenmalige burgemeester, de heer de
Gruyter 1), en in Amsterdam de heer P. van Essen. Van
de meeste huizen en landerijen in Keulen trok Mama
weinig of in ’t geheel niets; haar motto was steeds:
„Laat de arme nooit tweemaal bidden!” Ook tegenover
de bedienden was zij veel te goed en te toegeeflijk, zoo-
dat bij de ondergeschikten in alles luiheid den boven
toon voerde. Op den leeftijd van zestien jaar werd ik
reeds zóó gefêteerd, dat ik mezelf op een standpunt
volmaaktheid grensde. Er werden bij
.i om mijn hand gedaan,
van haar eerste levens-
