MEMOIRES EENER HAAGSCHE HUISONDERWIJZERES 193
Maria E. L. Hovius huwde met notaris C. J. Schiefbaan.
13
doorsnuffelt al het goed van de juffrouw.” De meid
werd op staanden voet weggezonden. Ik heb mijn goud
nooit teruggekregen.
Eenige maanden later zouden de heer en mevrouw
Schreuder hun vijfentwintigjarig huwelijksfeest vieren.
Mimi Schreuder, die les van mij kreeg en haar vrien
dinnetje Mimi Hovius, nu mevrouw Schiefbaan wil
den heel graag een mooi handwerk voor deze gelegen
heid maken. Ze besloten, een groot kleed voor de
theetafel te borduren, maar dit moest ongemerkt ge
schieden, want het moest een verrassing zijn. Onder
mijn leiding zouden zij nu op mijn kamer komen wer
ken. Nadat wij de benoodigdheden hadden gekocht,
zei ik tegen mevrouw Schreuder: „Mevrouw, Mimi
wil heel graag onder mijn leiding een groot Duitsch
werk vertalen. Aangezien alle boeken bij mij thuis zijn,
is het noodig, dat Mimi een paar maal in de week
eenige uren bij mij op de kamer komt werken. Zoodra
ik een uurtje vrij heb, kom ik thuis om haar werk na
te zien.” Mijnheer en mevrouw keurden dit plan goed.
De eerste maal, dat aan het kleed gewerkt zou worden,
had ik een ochtend vrij moeten maken, want ik moest
er noodzakelijk bij zijn, om te helpen opspannen, de
kleuren uitzoeken, enz. In den wand van mijn slaap
kamer, waar wij samen zouden werken, was een klein
raampje, zoodat men alles, wat er op mijn kamer ge
sproken werd, kon hooren; er door zien, ging minder
goed, want ik had er een gordijntje voor gespannen.
Ik had al meermalen gemerkt, dat ik werd beluisterd,
maar ik hield mij, of ik daar geen notitie van nam.
Daar het raam, waarop het werk gemaakt werd, zeer
groot was, moest het den tijd, dat wij er niet aan
