196 MEMOIRES EENER HAAGSCHE HUISONDERWIJZERES i raam. Dan zal ik die trotsche, kale dame al het leed, dat ze u heeft aangedaan, op gevoelige wijze vergelden." Ik volgde zijn raad op en, toen we den volgenden dag bij mijn huis kwamen, zag ik den diender staan. Ik schelde; mevrouw deed zelf open en zeide: ,,Ah, daar zijn de meisjes voor het meisje boven!” Bevende van ontstel tenis gingen we de trap op en zagen elkander, toen we boven waren gekomen, besluiteloos aan. Ik belde, om de kachel te laten aanmaken, want het was geducht koud. Het duurde een heele poos, eer we haar onder aan de trap hoorden roepen: ,,De meid is niet thuis; de meisjes moeten zichzelf maar bedienen!” Hooren en zien verging ons, want de kinderen speel den op den zolder, boven ons hoofd. Eindelijk kwam de meid met vuur. .Beste juffrouw von Lllft,” zeide ze, ,,als ik u mag raden, begint u dan niet aan dit kostbare werk; het moet open en bloot hier blijven staan, want ge kunt uw kamer niet afsluiten. Als er later soms een olie- of inktvlek op zit, dan is het prachtige werk ge heel bedorven en de dader is niet te vinden. Maar ik bid u, laat om Godswil niet weten, dat ik u heb ge waarschuwd!” Wat nu gedaan! Doorzetten, zooals de heer Hooft mij geraden had, Was voor mij met mijn teere gestel een onmogelijkheid. Notaris Schiefbaan, met wien Mimi Hovius verloofd was, had een groot huis, maar het paste ons niet, te vragen, of wij het werk daar mochten voltooien. Mevrouw Hooft stelde een kamer te onzer beschikking, maar mijn vriendin nen waren te beschroomd, om te haren huize het kleed te komen afmaken. Eindelijk besloten wij aan de dames Schreuder in het Westeinde te vragen, of we bij haar het kleed mochten afwerken. Dat werd goedgevonden. Ik liet het werk en alle benoodigdheden naar het Westeinde brengen en toen mevrouw Serie dat merkte,

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1928 | | pagina 214