I I t DEN HAAG ALS INTERNATIONALE STAD 300 karakter, dat deze breede gracht in vroeger tijden heeft gehad, duidelijk doen uitkomen; daarna in het Vredes paleis, opgericht en gebouwd tengevolge van de belang rijke schenking, die Andrew Carnegie aan de interna tionale gedachte deed. Dat geschiedde in het najaar van 1902. De Ameri- kaansche gezant te Berlijn, Alexander White, die ons later zoo aardige herinneringen aan zijne diplomatieke carrière heeft geschonken, heeft er den stoot toe ge geven. Hij was een der voornaamste gedelegeerden ter eerste Vredesconferentie; de man ook, die tot de bede vaart der Vredesconferentie naar het graf van Grotius te Delft het initiatief nam. Logeerend op Carnegie’s kasteel in Schotland, had hij gelegenheid diens belang stelling te winnen voor een bibliotheek van volkenrech- telijken aard, waaraan Carnegie zelf het gebouw ver bond, waardig om dit eerste internationale Hof te herbergen. Carnegie’s gift werd met groote belang stelling, ja met iets van enthousiasme in Nederland ont vangen, maar de wijze, waarop door de toenmalige Regeering met deze gift is gehandeld, heeft het uitgangs punt gevormd voor de min of meer tragi-comedie, die zich om de totstandkoming van het Vredespaleis heeft afgespeeld. Carnegie stelde een anderhalf millioen dollar beschikbaar, maar wie, aldus de puzzle voor den Neder- landschen Minister van Buitenlandsche Zaken, moest dit bedrag aanvaarden? De Nederlandsche Regeering kon het niet, want de gift was voor het Permanente Hof van Arbitrage bestemd. Dit Permanente Hof be schikte niet over rechtspersoonlijkheid, en uiteraard kan slechts aan natuurlijke- of rechtspersonen een gift ten deel vallen. Vandaar, dat men te langen leste, mede dank zij het advies van uitnemende juristen, kwam tot het in het leven roepen eener stichting, de Carnegie-

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1928 | | pagina 322