84 EEN HAAGSCH DAGBOEK UIT DE OORLOGSJAREN
Zondag 20 October.
Vandaag om half vier weer een extra-editie gekocht,
overal stonden ze te venten en te schreeuwen. Wilson
zal Oostenrijk’s voorstel niet in overweging nemen.
De heele Vlaamsche kust is al vrij. Er komen weer
veel vluchtelingen over de grens, Belgen, ondervoed
en veel zieken.
Ze moeten loopen tot de grens. De militairen in
Limburg, Brabant en Zeeland hebben al geen verloven
meer. G.’s zuster zou trouwen maar hij kan niet komen,
ligt in Brabant. Troepen Duitschers moeten ook over
de grens gedreven worden.
't Zal wel interessant zijn, griezelig, iets om nooit
te vergeten. Vee is ook al naar 't Zuiden gebracht,
deze week geen vleesch, de vorige ook niet.
De Spaansche griep heerscht erg, veel heviger dan de
vorige keer, nogal wat dooden. In veel plaatsen zijn
de scholen gesloten. De man van S. K. is er ook aan
overleden, griep en longontsteking, 36 jaar. In de
apotheek is ’t er nog niet druk mee, hier is ’t gelukkig
niet erg, enkele gevallen. B. en ik eten tegenwoordig
’s ochtends en ’s avonds virogeen nadat we kou hadden
gevat en ons beroerd voelden. Ma is bang voor onder
voeding. ’t Is wel fijn, gisteren had ik bepaald genoeg.
Op ’t kantoor was 't druk; nu al de stukken ver
zenden aan de ,,Nieuw-Amsterdam”-passagiers, die
vermoedelijk 27 November vertrekken. Het Ameri-
kaansche visum duurt zoo lang, als ze het tenminste
nog krijgen. Je heele familie en alles wordt nagegaan,
is er maar iets Duitsch aan, dan wordt de pas gewei
gerd. Zoo zijn er al van het begin van den oorlog
Indië-gangers, die niet terug kunnen. Hun verlofs-
tractement gaat door, het kost het Rijk heel wat.
Sommigen rekenen vast te gaan en krijgen de pas
