100 EEN HAAGSCH DAGBOEK UIT DE OORLOGSJAREN
x) Zaak in comestibles in de Piet Heinstraat No. 34.
was
Schandelijk toch,
er
12
dagen, stal 60 cent uit de beurs, smeet heel wat fles-
schen stuk, verpatste Pa’s lange hevelslang en koperen
vijzel en riep toen Pa hem de deur uitgooide „mijn
centen!” Zijn moeder kwam later, hij stal altijd, maar
de verbeteringshuizen zaten vol, er was geen plaats
voor hem, ze had er last genoeg van.
dat daar niets aan gedaan wordt.
De virogeen smaakt iedere keer anders, nu is
weer meer chocolade in. Vandaag, Zaterdag, om
uur waren er bulletins; de Rijkskanselier Max van
Baden wil aftreden, maar de Keizer heeft het ontslag
niet aangenomen, hij blijft tot de Keizer beslist wat er
gedaan moet worden. De Keizer zou dus eens weer
wat zeggen.
’s Middags naar de stad, om half drie een bulletin:
de Hertog van Brunswijk (schoonzoon van den keizer)
doet afstand, ook voor zijn nageslacht. Bulletins over
de fronten lees ik maar nooit. Later op den middag ’t
bulletin dat de Keizer aftreedt, later extra-bladen daar
over. 's Middags haalde ik bij Kruuk 1nog even een
extra ontbijtrantsoentje. De winkel stond vol, altijd
Zaterdags, ’t Duurde lang, ieder had bonboekjes en
die moeten uitgescheurd, dan wegen enz. 't Betalen
heeft ook altijd veel voeten in de aarde met ’t kleingeld.
Vreeselijk vieze boekjes kreeg de juffrouw te bewer
ken; sommigen haalden voor meer menschen en dan
moest de juffrouw telkens op den goeden naam in 't
boekje letten. Een vies mensch kwam met een vies
jampotje voor jam. De juffrouw had 't druk met knip
pen; gegil op straat, even hield ze op met knippen en
luisterde: „Extra editie, afstand van den Keizer. De
Keizer gaat er af”, schreeuwden de krantenjongens;
