EEN HAAGSCH DAGBOEK UIT DE OORLOGSJAREN 111
de onafhankelijkheidsdag was. Naar kantoor, overal
vlaggen. Het standbeeld van Willem de Zwijger voor
’t Paleis heeft een groote krans om. Hier kwam ik B.
tegen, die een morgen-editie had gekocht. Hulde-betoo-
ging aan de Koningin, dat is dus 't einde van de revo
lutie. Troelstra is schijnbaar weer beter. Zouden we
vrij krijgen? Om 11 uur konden we weggaan, de
ambtenaren werden in de gelegenheid gesteld de hulde-
betooging bij te wonen. Om half twaalf langs ’t Paleis,
overal druk, overal vlaggen en oranje. Een troep sol
daten komt er aan, ’t Wilhelmus zingende, allen met
oranje getooid, banden om de petten met kokardes,
zwaaiende met vlaggen. Ik mee terug naar 't Paleis,
hier ’t Wilhelmus gezongen. Er komt veel publiek bij,
zelfs tot in de vleugels van ’t paleis. De soldaten maken
front en zingen met ontbloot hoofd t Wilhelmus. De
Koningin komt buiten met de Prinses. Het publiek en
ook de Koningin zingen mee. Als t uit is, zegt de
Koningin wat en roept telkens, hoera! Soldaten en
publiek roepen mee. Allen zijn enthousiast, ’t gaat heel
vrij, de politie laat maar gaan, de soldaten zwaaien met
de petten. Echt spontaan, indrukwekkend. Als de
Koningin naar binnen wil gaan en ’t Prinsesje mee
huppelt, beginnen in eens de soldaten te zingen ,,Ons
Prinsesje”. Ze komen weer terug, eind hoera! daarna
gingen ze naar binnen. Ik door naar huis, we drinken
vroeg koffie. B. komt gewoon kwart na 12 thuis, de
N.U.M. heeft vrij, maar voor Mijnheer M. moeten er
enkelen terugkomen en B. lootte zich in en moest nu om
half drie terugkomen. Met ons vieren gaan we op weg
naar 't Malieveld, G. gaat ook mee, de dames blijven,
’t Stroomt er heen, om half een zouden de troepen er al
zijn, maar nog steeds komen vaandels van allerlei ver-
eenigingen, meest R.K. Alles staat op het veld kris kras
