sche leden, zou trachten te bereiken een volledige
oplossing van het probleem, aan haar voorgelegd, en
dus een geheele code, omvattende alle groote beginse
len, die in het verkeer der Staten moeten worden in
acht genomen, zou trachten samen te stellen, dan wel
op meer practische wijze stuksgewijze bij den arbeid
zou voortgaan en langzaam, doch geleidelijk de vraag
stukken zou behandelen, die rijp zijn voor oplossing.
Men heeft al spoedig den laatsten weg verkozen, en
voorloopig zette de Commissie tien hoofdstukken van
internationaal publiek recht op haar eerste lijst van
ontwerpen. Zij benoemde kleine sub-commissiën met
opdracht om het betreffende punt aan een nauwkeurig
onderzoek te onderwerpen. De ontwerpen, die na be
spreking in de voltallige Commissie werden gehand
haafd, zouden aan de goedkeuring van de leden van
den Volkenbond worden onderworpen. Een derde
lezing in de Commissie, aan de hand van de ingekomen
adviezen dier leden zou volgen, en eerst daarna zou
aan den Raad van den Volkenbond het formeele be
sluit worden onderworpen om aan de Commissie op te
dragen een internationale overeenkomst terzake van
het betreffende punt voor te bereiden. Dit punt zou
dan aan de daartoe bijeen te roepen conferentie wor
den onderworpen. Een procedure, die moeilijk, gezien
den aard van den arbeid, vlugger kon worden gemaakt;
een procedure echter, die het niet verwonderlijk
maakt, dat, hoewel de Commissie voor Codificatie
reeds tal van andere onderwerpen dan de eerste tien
in studie had genomen, de eerste Codificatie-Conferen-
tie eerst in 1930 en dan uitsluitend ter bespreking van
drie onderwerpen, kon bijeenkomen. Er is men
zal het zich ongetwijfeld herinneren een harde
strijd gestreden over de vraag of deze eerste Codifi-
INTERN. INSTELLINGEN TE 'S-GRAVENHAGE 167