12
IN MEMORIAM FRANQOIS DE BAS
slechts eenmaal van zijn leven gedaan als cadet; het
was toen verboden en hij werd gesnapt toen hij voor
den officier van politie de brandende sigaar in zijn
broekzak had verstopt waarin deze een groot gat
brandde; de brandlucht heeft hem verraden en straf
volgde. Nadien heeft hij nimmer meer gerookt. Het
gemis heeft hij nooit betreurd, gunde echter een ander
altijd een sigaar, die hij dan presenteerde uit een groote
Sinterklaaskist die uit een boekenkast te voorschijn werd
gehaald en bij het presenteeren beweerde hij dan dat
het voor hem een genot was zijn bezoeker te zien
rooken of hij dat werkelijk meende of het maar zeide
om geen weigering te krijgen de Sinterklaassigaar
was in ieder geval rookbaar en schrijver dezer was er
een goed afnemer van.
Gelijk zijn levensopvatting vol eenvoud, was ook zijn
begrafenis op 26 Februari 1931 klokke 12 uur op de
Algemeene begraafplaats aan het Kanaal te ’s-Graven-
hage. Geen bloemenhulde behalve een van zijn kinde
ren, doch de belangstelling was overweldigend zoowel
uit Hof- als militaire kringen, Geleerden en historici
uit alle deelen van het land waren aan de groeve ver-
eenigd om hulde te brengen aan den grooten kleinen-
generaal, die niettegenstaande zijn hoogen leeftijd in
herinnering was gebleven als de levendige, hulpvaar
dige, opgewekte militaire geschiedvorscher. Woorden
van grooten eerbied en bewondering werden gesproken
dpor den Luitenant-Generaal Seyffardt namens den
Generalen-staf, door den Generaal-Majoor van Mens,
inspecteur der Cavalerie, namens dat wapen en door
den tegenwoordigen Directeur van het Krijgsgeschied
kundig archief, Kolonel de Gelder. De jongste zoon,
de Kapitein der artillerie W. de Bas, sprak namens de
afwezige familieleden, terwijl ten slotte de oudste zoon,
