SS
42 EEN HAAGSCH DAGBOEK UIT DE OORLOGSJAREN
dag later
een pond zout inplaats
maar als de linie doorgaat kan zij niet thuis komen.
Brief van T. „Den eersten dag van de mobilisatie had
onze schrandere burgervader laten aanplakken, dat
ieder belanghebbende zorgen moest zooveel mogelijk
mondvoorraad in huis te hebben, met gevolg dat of
schoon alleen de leveranciers aan de militaire overheid
bedoeld waren, ieder zich zelf belanghebbende vond en
enorme voorraden >ing inslaan of we een beleg van
6 maanden te wachten hadden. Resultaat: veel winkel
waren uitverkocht en anderen sloegen hun prijzen
enorm op.
Er zijn dagen geweest dat
van 350 cents kostte.
Bij sommige lui zijn dan ook bijna de ruiten inge
smeten. Nu hebben wij maximumprijzen. Ook heeft deze
zelfde snuggere burgemeester doen bekend maken dat
Amsterdam alleen nog maar over Utrecht te bereiken
was, wat naderhand niet waar bleek en dat het geheele
Rijk in staat van oorlog verklaard was. Toen kregen
de lui 't hier natuurlijk heelemaal op hun zenuwen,
ten onrechte, want ook dat was niet waar. Maar het*'
hangt toch nog altijd aangeplakt.
’k Ben blij dat wij maar thuis gebleven zijn. Zoo’n
terugreis met hindernissen lijkt mij niet alles hoor! Ik
weet van een dame, die uit Frankfort naar huis moest
komen en die er nogal Indisch uitzag, zoodat ze voor
een Russische spion werd aangezien. In de coupé moest
zij aldoor met haar handen in de hoogte zitten, want er
zaten militairen met geladen revolver over haar. Bijna
aan ieder station moest zij gefouilleerd worden, waar
door ze veel oponthoud had en haar man, die opge
roepen was en daarom dus naar Holland moest, te laat
in zijn garnizoen kwam en een woedend standje van
zijn kolonel kreeg, die zei: als je een dag later was