EEN HAAGSCH DAGBOEK UIT DE OORLOGSJAREN 69 anders kreeg hij geen centen, net of de andere zeelui die nu krijgen. Dat zijn nog eens kerels, dat ze ge weigerd hebben. Enkele kapiteins weigerden ook onze vlag in te halen. Op een schip hebben ze de Nederland- sche vlag in de mast gezet en deze toen met zeep ingesmeerd. De Amerikanen konden toen mastklimmen als op de kermis. Van N.1) is bericht gekomen met het zelfde convooi als de brieven van Alfons. Zij schrijft haar dagverdee- ling, bepalen wat ze eten zullen, de lijst maken van de artikelen die gekocht moeten worden, de directie van de fabrieken raadplegen enz. De gewonden waren heel aardig, soms gingen ze mee uit. Als ze ’s avonds naar Parijs ging kon dat wel, maar dan moest ze een gewonde vragen haar weer te halen. Die wilden dat wel doen. Er was één heel aardige en die had haar geroepen om met zijn vrouw en familie kennis te maken. De fuifjes ter eere van Dr. Steen van Ommeren die weg ging, waren heel aardig; ze had zelfs ook nog gezongen, durfde het niet te weigeren. Nu zijn er weer bommen op Parijs geworpen, nog al wat dooden, men zit weer in angst. De menschen gaan eieren inleggen, die raken ook op. De maximumprijs is 14 cent maar ze worden voor 16 verkocht. De bakkers enz. kwamen vroeg, vanavond komt er niemand meer. De winkels bezorgen niet. Ik zit den heelen dag met een mantel aan, ’t is zoo koud en we stoken niet meer. Het zeiltje op de tafel bij 't eten is ook zoo koud. Vanmiddag gingen we de straat op om warm te worden. Ma zag grijs van de kou. We hebben straatbloemen gekocht voor Ma’s verjaardag. Verpleegster in de Pré Catelan, de Nederlandsche ambulance te Parijs.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1931 | | pagina 84