EEN HAAGSCH DAGBOEK UIT DE OORLOGSJAREN 79
te loopen,
in 't Bosch gingen wandelen
tante A. achterop, die naar de
een historische dag worden? zegt de een. In de avond
krant was nog niets bekend, om 3 uur was 't antwoord
in Berlijn nog niet bekend. Wij gingen 's avonds uit
om naar bulletins te kijken en ons warm
maar vonden nergens iets aangeplakt.
Toen kreeg B. 't idee om naar ’t bureau van „Het
Vaderland” te gaan; daar stonden meer menschen
voor, er was aangeplakt dat om 9.45 een avond-editie
uitgegeven zou worden, 't Bleek binnen stampvol te
zijn en er kwamen al langer hoe meer menschen.
’t Was tien minuten voor 10. Wij gingen ook naar
binnen, moesten in een queue voor ’t loketje gaan staan;
de menschen waren opgewonden, ’t leek of het ant
woord goed was. Sommigen haalden 50 kranten tege
lijk, zeker voor ’t rondventen. Bij den uitgang lazen
we en gingen aan den overkant bij ’t licht van een
lantaarn verder lezen, daar stonden nog veel meer te
lezen.
Duitschland neemt de voorwaarden van Wilson aan
zal het bezette gebied ontruimen. We waren dolblij
en flink warm en gingen, de krant zegevierend
zwaaiend, naar huis.
In geschiedenisboekjes lees je, dat de menschen
elkaar omhelzen op straat, daar kwam niets van. Wij
hadden toch moeite 't niet iedereen toe te schreeuwen
op straat. We kochten om te fuiven peren en vertelden
’t gauw aan de juffrouw in den winkel. Toen naar huis,
waar ze erg verrukt waren en de peren opaten. Hoe
zal 't nu worden? Zal de oorlog dadelijk ophouden?
Moeten onze troepen voor een neutrale zóne zorgen?
Zullen de onderhandelingen in Den Haag zijn? Zal de
distributie nog lang duren?
Vanmorgen toen we
liepen we oom G. en 1
