I I
VIJFTIG JAAR „HAAGSCHE COURANT”
152
in botsing met die van de „Haagsche Courant”. Het was
namelijk voor de laatste een levensvoorwaarde, zoo spoe
dig en zoo geregeld mogelijk te verschijnen en daaraan
ontbrak dikwijls veel. Wilde de uitgever dus den toevloed
van abonné’s niet zien stuiten, dan moest daarin ten spoe
digste verandering worden gebracht. Derhalve was een
eigen drukkerij noodig! Dan zou men baas in eigen huis
zijn en kon alle energie worden aangewend voor het
dagelijksche product: de „Haagsche Courant”.
Het was een groote en belangrijke stap, die eerste! Zou
er werkelijk geen sprake kunnen zijn van een verkeerden
stap? A. Sijthoff, die zoo vastberaden die eerste schrede
had gezet zou ook de volgende nog doen en met succes.
Men vestigde zich in het pand Wagenstraat 51. Natuur
lijk was de nieuwe inrichting nog zeer bescheiden, doch
men was desalniettemin in staat beter de vleugels uit te
slaan en tevens kon een lang gekoesterde wensch van
Albert Sijthoff in vervulling gaan, n.l. vergrooting van het
formaat. Nog binnen het jaar, op 19 Februari 1884, werd
van deze uitbreiding op zeer veelzeggende wijze aan den
lezer mededeeling gedaan:
„Voor de geboorte van ons papieren kindje was een
luurben aangelegd berekend op een pasgeborene.
Alles in het klein. De voorspoedige ontwikkeling van
de kleine Hagenaarsche, haar levensvatbaarheid, haar
welvolbrachte tandjesperiode maakten maatregelen
noodig om in haar groeikracht te voorzien”.
Het geeft wel een duidelijken indruk van den zeer snel
len groei in het eerste jaar van zijn bestaan! Trouwens:
men kan, al bladerend in de „leggers” (technische be
naming van de ingebonden kwartalen) toch niet ontkomen
aan den voortdurenden indruk van bewondering voor de
energie en den juisten blik, waarmede de telkens noodig
