INTERNATIONALE FIGUREN
222
de loe
iende kringen der Residentie gaarne geziene gasten waren,
wier vrij plotseling vertrek bijkans daags na het slui
ten van den wapenstilstand op 11 November 1918
door velen werd betreurd. De Hollandsche gastvrijheid
heeft het aan attenties jegens deze geïnterneerden niet
laten ontbreken; zelfs is niet nagelaten van de gelegen
heid partij te trekken, dat deze geïnterneerde officieren
en manschappen onder daartoe steeds gaarne aanwezig
geleide ons land beter leerden kennen dan hun anders
mogelijk zou zijn geweest.
Toen de oorlog tot het verleden behoorde en
standen zich, althans naar het uiterlijk, eenigszins als
normale herstelden, kwam ook Den Haag als internatio
nale stad opnieuw naar voren. Het voor den oorlog ge
opperde denkbeeld, dat op het daartoe zoo uitnemend
geschikte terrein van Zorgvliet zou worden getracht, in
de nabijheid van het Vredespaleis, een monumentaal
gebouw te stichten voor internationale doeleinden, die
nende in de eerste plaats voor het herbergen van con
gressen, waarvoor de ruimte hier in veel gevallen niet van
dien aard is als men zou verwachten, werd weer op het
tapijt gebracht, zonder dat men erin slaagde de dadelijk
zich stellende financieele quaestie te overwinnen. Het
Vredespaleis werd in 1920 opnieuw, en ditmaal door
twee zeer belangrijke Conferenties bevolkt, schoon te
Parijs duidelijk merkbaar was geworden, dat men het
vroegere ,,werk van Den Haag” eenigszins wenschte ter
zijde te stellen. De eerste dezer bijeenkomsten was te
danken aan een Nederlandsch initiatief. Het stond vast,
dat de Volkenbond spoedig zou overgaan tot de stichting
van een gerechtshof; ten aanzien van de eischen, aan dit
Hof te stellen, de grondslagen zijner samenstelling, lie
pen de meeningen van verschillende openbaar gemaakte
