IN HAAGSCHE OMGEVING
237
Inmiddels heeft het Vredespaleis nieuwe bewoners ge
kregen, die zich reeds lang tevoren, ja eigenlijk reeds voor
den oorlog daartoe hadden aangemeld. Deze bewoners
zijn de studenten van de Academie van Internationaal
Recht, die jaarlijks gedurende de zomermaanden hun
dorst naar volkenrechtelijke kennis komen lesschen aan
de bron, die daartoe sedert 1923 in het Vredespaleis ont
springt. Ter tweede Vredesconferentie werd, in het bij
zonder van Roemeensche zijde, aandacht gevraagd voor
de wenschelijkheid van een Academie voor Volkenrecht.
Deze gedachte viel bij vooraanstaande Nederlanders,
onder wie het bestuur van de Carnegie Stichting en wijlen
Asser in goede aarde, en verschillende plannen werden in
de daaropvolgende jaren uitgewerkt teneinde tot een der
gelijke Academie te komen. Echter, de middelen vormden
een ernstig beletsel, totdat het gelukte den even energie-
ken als bekwamen Brown Scott, die de ziel mag heeten
van het Carnegie Endowment, in 1910 door Andrew Car-
samenstelling van het Hof aangebracht, ook merkbaar,
dat het zuiver juridisch element aan het diplomatieke
meer plaats heeft moeten verleenen dan in 1921 daaraan
werd ingeruimd. De nieuwe rechters van Den Haag
kozen, nadat achtereenvolgens na onzen landgenoot
Loder, de Zwitser Huber en de Italiaan Anzilotti het
presidium hadden gevoerd, den Japanner Adatci als zoo
danig. Hij is thans de president van dit Gerechtshof,
dat bijkans de geheele beschaafde wereld omvat, in het
oog van velen een wat zonderlinge speling van het lot,
nu van vele zijden tot Japan verwijten worden verricht,
betrekking hebbende op schending van het volkenrecht.
Een speling van het lot slechts voor diegenen, die niet
voldoende beseffen, dat het een geheel los staat van het
andere.
