DE GRENZEN VAN „DEN DORPE VAN DER
52
rij paaltjes, eerst eenige in het verlengde van de zuidzijde
dier straat en dan haaks afbuigende naar den genoemden
vijverboek. Hier zou volgens mijn opvatting juist de grens
van het dorpsgebied moeten liggen. Ook op de kaart van
De Clerck en Van Londerseel komen zulke paaltjes voor.
Hiermee is de wandeling langs de oudste ons bekende
begrenzing van „den dorpe van der Haghe” tot een einde
gebracht. Geleid uitsluitend door den tekst der oorkonde
zelf, slechts toegelicht door de kaart van Den Haag in
ouderen en jongeren tijd, meen ik er in geslaagd te zijn
een bevredigend beeld te geven van de omgrenzing, zoo-
als de oorkonde die beschrijft.
Thans zal ik nog even de vraag aanroeren, hoe de
eigenlijke grenslijn lag ten opzichte van den begeleiden
den weg.
Daar bij de grensafbakening vooral, zoo niet uitslui
tend, het dorp belang had, ligt het voor de hand aan te
nemen, dat aanleg en ouderhoud der grenswegen ten
laste van het dorp kwamen en daarom ook binnen de
dorpsgrens kwamen te liggen. Ik zou daarop slechts een
uitzondering willen zien, nl. de Hooge Nieuwstraat. Deze
maakte toen misschien reeds deel uit van een verkeers
weg van Den Haag noordwaarts en komt dus niet alleen
het dorp ten goede.
Dat de nieuwe grenswegen aan de dorpszijde lagen,
blijkt voor één punt met zekerheid, nl. voor de Lange
Poten, waar deze toestand uit den tekst blijkt, zooals bij
de behandeling van 3 uiteengezet is.
Met groote waarschijnlijkheid wijst ook een punt in de
noordgrens daarop. De noordzijde van de Juffr. Idastraat
en van den veel smalleren gang naar het Noordeinde lig
gen in eikaars verlengde. De opmerking, dat deze toe
stand ook oorspronkelijk aan de zuidzijde van de Juffr.
Idastraat geheerscht kan hebben, kan weerlegd worden
