LUGDUNUM BATAVORUM
112
Deze kaart, ook wel de wereldkaart van Castorius genoemd,
berust thans in de Nationale Bibliotheek te Weenen. Zie K. Miller,
Die Weltkarte des Castorius, genannt die Peutingersche Tafel (1887-
’88); zelfde schrijver, Itineraria romana (1916); idem, Die Peutinger
sche Tafel oder Weltkarte des Castorius (1916).
plaatse opgerichte gedenksteenen met opschriften het
onomstootelijk bewijs leveren, dat deze of gene plek de
gezochte is, kan het eindresultaat van een onderzoek
slechts zijn: de meest waarschijnlijke plaats te vinden.
Doel van deze studie is, op grond van alle thans bekende,
deels nieuwe gegevens en een systematische vergelijking
daarvan zoo mogelijk zekerheid te verschaffen aangaande
de plaats, die voor de ligging van Lugdunum Batavorum
de waarschijnlijkste moet worden geacht. In het feit, dat
een dergelijk vergelijkend onderzoek tot dusver niet
plaats had, moge het opnieuw aan de orde stellen van
dit vraagstuk zijn rechtvaardiging vinden.
Onze kennis omtrent het bestaan van een nederzetting
met den merkwaardigen naam Lugdunum op Nederland-
schen bodem danken wij uitsluitend aan haar vermelding
in een Romeinschen afstandswijzer en op een tweetal
antieke kaarten, waarvan één met bijbehoorende be
schrijving, zijnde tegelijk de eenige bron, waar als be
naming voor de bewuste nederzetting het toevoegsel
Batavcov (Batavorum) gebezigd is. Wat het voor een
nederzetting was en welke haar lotgevallen waren, geen
enkele schrijver uit de klassieke oudheid, die het ons ver
haalt. Ook de vroegmiddeleeuwsche geschiedbronnen
bewaren er het stilzwijgen over.
Het eenige positieve, dat wij dienaangaande weten,
is wat de zoogenaamde Tabula Peutingeriana of Peu-
tingerkaart ons te zien geeft 1). Op deze eenig overge
bleven 13de-eeuwsche copie van een Romeische reis-
