LUGDUNUM BATAVORUM
115
Dit blijkt uit de hieronder (zie blz. 149 e.v.) te bespreken kaart
van Gallië van Ptolemaeus, waarop de grenzen van Gallië zijn aan
gegeven. Door de instelling van de provincie Neder-Germanië tus-
schen 82 en 90 n. Chr. werd de noordgrens van Gallië naar het
Zuiden verlegd. Zie E. Stein, Die kais. Beamten (1932), blz. 10-11.
2) L. Gallois, Le site et la croissance de Lyon (Annales de Geo
graphic XXXIV, Paris, 1925, blz. 495 e.v.); Strabo, Geogr. IV, 2, 1;
Cassius Dio, Hist. XLVI, 50; J. M. Meunier, Etymologie et ortho-
graphe du nom de la ville de Lion (1917), blz. 27.
3) Zie A. Longnon, Les noms de lieu de la France (Paris, 1920-
’29), blz. 28; vgl. Monumenta Germ. Hist. Scriptores L, blz. 477:
„Gallica lingua montem vocari dunum”.
den Gelderschen IJsel behoorde x), meer voorkwam. De
meest bekende stad, die hem droeg, is het tegenwoordige
Lyon in Zuid-Frankrijk. Vóór Caesar’s komst waren hier
twee nederzettingen, waarvan de eene op een alleen
staande hoogte op den westelijken oever van den Arar
(Saóne) en de andere op de eilandjes, gevormd door de
samenvloeiing van Arar en Rhodanus (Rhone)lag. Nabij
die samenvloeiing werd kort na Caesar’s dood 44 v. Chr.
door de Romeinen aan den voet van genoemde hoogte
een kolonie gesticht. Op een zilveren munt van 42 v. Chr.
heet zij Lugudunum. Het was volgens Cassius Dio een
oude vorm voor den naam. In zijn tijd (155-229 n. Chr.)
was de vorm Lugdunon {Aovyöovvov)gelatiniseerd tot
Lugdunum, gebruikelijk 2).
Over de beteekenis van dezen naam bestaan zeer
uiteenloopende meeningen. Dunon wordt tegelijk als
„burcht” en als „berg” verklaard, wat begrijpelijk is, daar
de Keltische burchten op hoogten waren gelegen. Deze
twee begrippen zullen op den duur ineen zijn gevloeid en
met een enkel woord weergegeven 3). Voor wat het
eerste gedeelte van den naam betreft, schenkt een door
den pseudo-Plutarchus medegedeelde legende aangaande
de stichting van de stad eenig licht. Zij lag daar, waar het