LUGDUNUM BATAVORUM
191
wegens het randschrift
den stam der Segusiavi
1) Etudes de mythologie et folklore germaniques (1928), blz. 91.
2) Blanchet en Dieudonné, t.a.p., blz. 42; vgl. Pauly-Wissowa,
Reallexikon des klassischen Altertums II (1923), kol. 1093 en 1096.
3) Zie P. Saintyues, Saint Christophe successeur d'Anubis,
d’Hermès et d’Héraclès (Paris, 1935).
4) Zie Blote, t.a.p., blz. 287; vgl. Bosworth en Toller, An Anglo-
Saxon dictionary I, blz. 232: earendel of earendil jubar (Epinal
glossary).
A. H. Krappe ziet in Aurvandil een vruchtbaarheidsgod
gelijk Dionysos x); Aurvandil, die door Thor gedragen
wordt, vindt namelijk zijn tegenhanger in het motief van
den Dionysos dragenden Hermes. Ook Herakles komt
echter voor met een jonge godheid op zijn armen. Een
zoodanige afbeelding van Herakles is zelfs te vinden
op een Gallische munt, die men
„Segusiaus” op de keerzijde aan
heeft toegeschreven, wier hoofdstad Lugdunum-Lyon
was, alvorens de Romeinen daar een kolonie stichtten 2
Het prototype van al deze voorstellingen is zeer waar
schijnlijk het Egyptische godenpaar Anubis, de jakhals-
koppige doodengod, en de jeugdige zonnegod Horus, als
god van de rijzende morgenzon ook Harpokratis ge
naamd 3). Het oorspronkelijk karakter van Aurvandil of
Orendel blijkt misschen het best uit zijn naam in het
Angelsaksisch, waar „earendel” met het Latijnsche jubar
gegloseerd wordt, dat zelf het „stralend licht van hemel
lichamen” beteekent en metonymisch als aanduiding van
de zon of van de morgenster werd gebruikt 4).
Ongetwijfeld is het hoogst merkwaardig, dat de stich
ting van de Romeinsche legerplaats op Arentsburg, het
castrum Lugdunense, waarvan de naam, zooals wij zagen,
met een eeredienst van den zonne- of lichtgod verband
hield, in onze oude kronieken wordt toegeschreven aan
een persoon, die den naam draagt van een oud-Germaan-