LUGDUNUM BATAVORUM 191 wegens het randschrift den stam der Segusiavi 1) Etudes de mythologie et folklore germaniques (1928), blz. 91. 2) Blanchet en Dieudonné, t.a.p., blz. 42; vgl. Pauly-Wissowa, Reallexikon des klassischen Altertums II (1923), kol. 1093 en 1096. 3) Zie P. Saintyues, Saint Christophe successeur d'Anubis, d’Hermès et d’Héraclès (Paris, 1935). 4) Zie Blote, t.a.p., blz. 287; vgl. Bosworth en Toller, An Anglo- Saxon dictionary I, blz. 232: earendel of earendil jubar (Epinal glossary). A. H. Krappe ziet in Aurvandil een vruchtbaarheidsgod gelijk Dionysos x); Aurvandil, die door Thor gedragen wordt, vindt namelijk zijn tegenhanger in het motief van den Dionysos dragenden Hermes. Ook Herakles komt echter voor met een jonge godheid op zijn armen. Een zoodanige afbeelding van Herakles is zelfs te vinden op een Gallische munt, die men „Segusiaus” op de keerzijde aan heeft toegeschreven, wier hoofdstad Lugdunum-Lyon was, alvorens de Romeinen daar een kolonie stichtten 2 Het prototype van al deze voorstellingen is zeer waar schijnlijk het Egyptische godenpaar Anubis, de jakhals- koppige doodengod, en de jeugdige zonnegod Horus, als god van de rijzende morgenzon ook Harpokratis ge naamd 3). Het oorspronkelijk karakter van Aurvandil of Orendel blijkt misschen het best uit zijn naam in het Angelsaksisch, waar „earendel” met het Latijnsche jubar gegloseerd wordt, dat zelf het „stralend licht van hemel lichamen” beteekent en metonymisch als aanduiding van de zon of van de morgenster werd gebruikt 4). Ongetwijfeld is het hoogst merkwaardig, dat de stich ting van de Romeinsche legerplaats op Arentsburg, het castrum Lugdunense, waarvan de naam, zooals wij zagen, met een eeredienst van den zonne- of lichtgod verband hield, in onze oude kronieken wordt toegeschreven aan een persoon, die den naam draagt van een oud-Germaan-

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1942 | | pagina 217