GREPEN UIT DE GESCHIEDENIS VAN DE
230
afgelost, na
men
i Dr. Coo/-
geworden
waren en de gehele hypothecaire schuld was
ruim 120 jaren van het bestaan!
Enkele buitenlanders kwamen ook spreken, zo op
27 Sept. 1907 Prof. Rudolf uit Straatsburg, doch dit
bleef tot in onze dagen een uitzondering.
In 1906 bood Rose aan zelf de gehele centrale ver
warming te betalen; men huldigde zijn edelmoedigheid,
doch verwierp zijn voorstel met 6 tegen 1 stem. In 1926
was het bestuur vooruitstrevender!
Het Kon. Instituut van Ingenieurs stelde voor het
gebouw alleen aan hem te verhuren, doch dit werd ver
worpen; wel werden meer lokalen aan hem verhuurd en
werd in 1908 wederom een gedeelte van de collecties weg
gedaan. Men is dan blij ,,de rommel kwijt te zijn”. Merk
waardig en voor mij onbegrijpelijk is, dat men Hugo
de Vries geen Erelid heeft gemaakt, dat men
haas eerst 15 jaren nadat hij secretaris was
tot bestuurslid benoemde en, wat wellicht het ergste is,
dat men Koningin Emma, die zoveel blijken van belang
stelling gaf in het leven van de Mij., en die dikwijls zelf
kwam en anders een Kamerheer zond, die haar uitvoerig
verslag moest doen, nooit het Beschermvrouwschap heeft
aangeboden! In 1913 begon Zij, geheel uit eigener be
weging, verschillende voordrachten bij te wonen (als
eerste die van Oostingh over „Draadlooze telegraphie”
en sedert dat jaar bezocht Zij geregeld ieder jaar enkele
der voordrachten, tot vlak voor haar dood. Met de spre
kers en met de bestuursleden onderhield Zij zich dan op
de minzaamste wijze.
Het bestuur was in die jaren wel uiterst conservatief
en Rose vermocht niet altijd tegen de stroom op te
roeien.
In 1915 werd tot bode aangesteld Jacobus Buys,
onder de naam van Koos al spoedig een echt populaire
