DE RAAMWEG EN DE OUDE GRENS
50
dat er een innerlijke samenhang tusschen grens en weg
bestond. Ten slotte laat Pabon ten eenen male buiten
beschouwing het toch zeker niet onaanzienlijke stuk van
de grens, dat zich van den Raamweg uitstrekte tot aan
de Oude Watering toe en dat men toch moeilijk anders
dan onder de westgrens kan rangschikken.
Als Pabon nu sub 1 belieft neer te schrijven, dat de
tegenwoordige Raamweg de westgrens van Wassenaar
is en, hetzelfde met eenigszins andere woorden sub b
herhalende, dat gedeelten van den Romeinschen weg
de grensscheiding waren tusschen Wassenaar en Mon
ster (Haagambacht als deel van het oude Monster-
ambacht gedacht), dan maakt hij zich toch meer dan
lichtelijk aan overdrijving schuldig. Ik vermoed daarbij
nog, dat hij het H.W. laantje als onderdeel van den
Raamweg beschouwt wegens zijn aard als grensweg,
maar indien we de puntjes op de i zetten, dan is dat
strikt genomen niet toelaatbaar, want het bewuste laantje
is niet in den Raamweg opgegaan bij het graven van
het Kanaal, zooals reeds boven vermeld is. Het is beter
niet te losweg te redeneeren; wil men later uit de details
de groote lijn reconstrueeren, dan loopt men geen gevaar
het spoor bijster te worden, wijl dan de details den juis-
ten weg wijzen. De slotsom dezer uiteenzetting zou ik
voorloopig dezen vorm willen geven: een betrekkelijk
zeer klein gedeelte van de grens Wassenaar - Haagam
bacht blijkt samen te vallen met een zeker willekeurig
tracé van een weg vanaf Arendsburg naar de kust.
In het bovenstaande heb ik mij aan de benaming Was
senaar gehouden in den zin zooals Pabon ze gebruikt
heeft en zooals ze ook gemeenlijk toegepast wordt. Maar
feitelijk bestond de ban van Wassenaar uit het ambacht
van dien naam en uit het ambacht Zuidwijk. De grens
tusschen beide werd aangegeven door de Zijlwetering.
