RAKETTEN OVER DEN HAAG 2 periode van dood en verwoesting voor Engelsen en Nederlanders. Het was tevens het einde van een tijdperk van twaalf jaren, die nodig waren geweest om een wapen te smeden, zo revolutionnair, dat het geen vorm van tegenweer hoefde te duchten. Al in 1933 was het Duitse leger begonnen met de systematische ontwikkeling van raketten, die, als ver dragende artillerie gebruikt, grotere afstanden zouden overbruggen dan enig soort geschut. Onder leiding van de jeugdige, energieke prof. Werner von Braun en kolonel Walter Dornberger werden allengs duizenden mensen voor de totstandkoming van dit wapen gecon centreerd. Na een unieke wetenschappelijke en technische krachtsinspanning, die later ook de geallieerde deskun digen in verbazing zou brengen, gelukte het op 3 October 1942 een raket van het type „A-4” op het proefstation Peenemünde te lanceren naar een plek in de Oostzee, op 270 km afstand. Hiermee was bewezen, dat het wapen als een strijdmiddel van doorslaggevende betekenis zou kunnen worden gebruikt en alles werd gedaan om het zo snel mogelijk in productie te kunnen brengen. Terwijl onvermoeid verder werd gewerkt aan technische ver beteringen, begon men een reusachtige onderaardse fabriek te bouwen in de Harz, waar de productie zou worden gecentraliseerd. Intussen werden plannen uitge werkt om per dag duizend raketten op de Britse hoofd stad af te vuren. Het wapen, dat Duitsland versterkte in het vertrouwen op een uiteindelijke overwinning, was een 14 meter lange en 1,7 meter brede raket, die binnen vijf minuten een explosieve lading van 980 kilo naar een op 320 km af stand gelegen stad kon brengen. Zij was in feite een reusachtige kogel met scherp-toegespitste neus, zonder vleugels, doch met vier brede, naar achteren wijzende

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1948 | | pagina 11