RAKETTEN OVER DEN HAAG 8 werden de aanvallers op geen enkele wijze gehinderd. Schrik en verwarring, zowel onder de Duitsers als bij de Nederlanders waren groot. Men zag hoe enkele sol daten op een transportauto in wilde vaart het bos ver lieten, de straatweg opzwenkten en zich angstig tegen de gevel van een hotel aan De Deyl drukten. Vele Nederlandse gezinnen hadden een toevlucht gezocht achter de oude muren van Huis ter Horst aan de rand van het verboden gebied. Tientallen bommen kwamen terecht in het bos, waar zij brede trechters in de losse grond sloegen. Drie boerderijen en een huis op het ter rein van de Raaphorst werden in puin geworpen, doch dank zij de vrijwillige en gedwongen evacuaties vielen er geen slachtoffers. Gering in aantal waren de bommen, die dicht nabij de plaatsen vielen, waar de Duitsers hun V2-materieel hadden staan. Het „Sonderkommando” was bovendien op een aanval voorbereid geweest: zodra een of twee raketten waren afgevuurd, trokken de wagens zich terug uit de directe omgeving en zochten dekking onder het dichte bladerdak van Ter Horst. Daar waren de verspreid opgestelde voertuigen vrijwel onkwetsbaar. Slechts enkele oude munitiebunkers vielen aan de bom men ten prooi. In een dezer opslagplaatsen bevond zich een aantal ontplofbare raketladingen van elk bijna één ton en er is weinig verbeeldingskracht voor nodig om zich voor te stellen wat er zou zijn gebeurd, als deze bunker in de lucht was gevlogen. Doch de bergplaats bleef gespaard. Enkele dagen nadat de eerste raketten waren afge vuurd, richtten de Duitsers een basis voor het lanceren in op het reeds in de zomer van 1943 voor dit doel ver kende landgoed Duindigt van de heer Jochems, gelegen ten Westen van de Rijksstraatweg aan de rand van Den Haag. Nadat de bewoners van de buitenplaats alsmede

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1948 | | pagina 17