DE VERDELING VAN DEN HAAG IN WIJKEN
100
12) Zie Notulen 30 November 1797.
Het plan was tegelijkertijd de Buurten op te heffen.
Nu dit klaarblijkelijk op te grote tegenstand zou stuiten,
probeerde de Gemeenteraad geleidelijk en ongemerkt
door te voeren, wat haar openlijk mislukt was. Een
kleine stap voorwaarts werd gedaan, toen de gemeen
teraad in zijn vergadering van 2 November 1797 de
kwestie van een wijkreglement nogmaals ter sprake
bracht. Er Werd toen een commissie benoemd, die een
dergelijk reglement zou gereedmaken. Dit reglement
kwam er tenslotte wel, maar verder durfde men niet te
gaan. Aan de instelling der buurten werd in het open
baar niet getornd, maar wel nam men een belangrijke
maatregel, die de betekenis der Buurtindeling als admi
nistratief hulpmiddel volkomen te niet deed. De bewo
ners werden verplicht hun huizen van de wijkletter en
daaronder het huisnummer te voorzien12), maar de
„buurt”bevolking voelde dit intuïtief als een aantasting
van haar tradities. De straatjeugd werd er op uitgezon
den om de reeds aangebrachte nummers en letters on
leesbaar te maken en zij kweet zich in merkwaardig
korte tijd zo enthousiast van die taak, dat het Stadsbe
stuur genoodzaakt was op 1 Februari 1798 daartegen bij
openbare bekendmaking ernstig te waarschuwen. De
ouders waren verantwoordelijk voor hun kinderen en
moesten bij overtreding van het verbod om letters en
nummers te verwijderen een boete van 25 gulden be
talen. De kwaadwilligen, die de nummering der huizen
zouden trachten te verhinderen, zouden ernstig gestraft
worden en de bewoners van huizen, waarvan de num
mers uitgeveegd of onleesbaar gemaakt waren, moesten
binnen driemaal vier en twintig uur deze kentekenen
er weer op doen aanbrengen.
