HET CATSHUIS „SORGHVLIET” 300 JAAR
10
Nadat Willem III in 1689 tot Koning van Engeland
gekroond was, verleende hij Bentinck verschillende titels,
o.a. die van graaf van Portland.
Toen Bentinck als Ambassadeur aan het hof van Bode
wijk XIV verbleef, maakte hij kennis met de befaamde
tuinarchitect Le Nótre, wiens stijl reeds tot Sorghvliet was
doorgedrongen. De oude ,,hof” had daardoor vele ver
anderingen ondergaan, de bomen waren in model ge
snoeid, rechthoekige vijvers gegraven, de beek was ver
legd en zo was het beeld ontstaan, dat door de graveurs
van den Avele, Jan van Call II en Cornells Pronk is vast
gelegd.
Willem III, wiens „alter ego” Bentinck was, kwam veel
op Sorghvliet. Zo schreef de Koning hem eens op 14 April
1693 in zijn onbeholpen fransch: „J’ay esté cett aprèsdiné
a Sorghvliet oü j’ay trouvé tout en asses bon ordre, mais
cela a renouvellé mon chagrin de ne vous avoir auprès de
moy.”
Uit Bentinck’s eerste huwelijk met Ann Villiers werd
een zoon geboren, de eerste hertog van Portland, die de
stamvader werd van de Engelse Bentinck’s.
Na het overlijden van Ann Villiers hertrouwde Willem
Bentinck met Jane Martha Temple. Uit dit tweede huwe
lijk werd Willem Bentinck geboren, heer van Rhoon en
Pendrecht, die na de dood van zijn vader in 1709, alle
bezittingen in Nederland toebedeeld kreeg. Hij verfraaide
op zijn beurt het landgoed en liet een bronzen klok in het
torentje van het Catshuis aanbrengen met het opschrift
„soli deo gloria, anno 1738”, die nog steeds met Oud en
Nieuw door ons wordt geluid.
Bentinck van Rhoon was zeer op Sorghvliet gesteld.
Zo schreef hij eens aan zijn vrouw, Sophie gravin von
Aldenburg, op 3 Mei 1734: „Sorgvliet devient tous les
jours plus joli. Si vous y étiez, je serois content.” Toch
