15 HET CATSHUIS „SORGHVLIET” 300 JAAR i met omliggende gronden toebedeeld Groothertogin van >r Bij haar bezoeken nooit. Toen zij op 71-jarige leeftijd de kamer in het Catshuis terug zag, waar zij als jong meisje ziek was geweest, riep zij uit: „O, die schoorsteen, wat heb ik daar in mijn ziekte dikwijls naar liggen kijken! Ik zou hem best kunnen uittekenen!” Intussen was het Catshuis in 1885 verbouwd: het dak tussen de beide vleugels was verhoogd, waardoor de zol derverdieping meer ruimte en licht had gekregen De gang kreeg een indeling met bogen en werd voorzien van een smaakvol gestukadoord plafond, dat tot op heden goed bewaard is gebleven. Het „bijhuys” werd, evenals de vroegere hovenierswoning, afgebroken, waardoor de keu ken haar oude plaats in het huis terugkreeg. De twee vijvers achter het huis, laatste overblijfselen van wat eens Le Nötre’s roemruchte schepping was, waren reeds eerder gedempt. Het Catshuis werd bewoond door de Intendant van H.K. Hoogheid. In 1876 begon de Groothertogin met de verkoop van de buitenste randgebieden van het grote domein. Dat het behoud van Sorghvliet haar voor de geest stond, blijkt uit de bepaling, op 6 Juni 1895 gemaakt bij de verkoop van gronden aan mijn vader, Mr. A. E. H. Goekoop, waarin stond, dat de Groothertogin „binnen de eerste vijf- 26 Juni 1847 gesloten tusschen Z.M. de Koning, de stad 's-Gravenhage en de Ingelanden van de Zegbroek- polder. Toen Koning Willem II in 1849 overleden was, werd zijn Weduwe, Anna Paulowna, op 9 September 1850 voor 329,900 gulden eigenaresse van het gehele domein. Nadat zij in 1865 op Buitenrust gestorven was, werd Sorghvliet l aan Prinses Sophie, Saksen, die te Weimar verblijf hield, aan Nederland vergat zij Sorghvliet

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1953 | | pagina 29