HET CATSHUIS „SORGHVLIET” 300 JAAR
27
gevestigd
DE GEMEENTE, HET PLAN DUDOK EN DE VERKOOP
VAN HET BOS
„En nu dit Zorgvliet zou van Neêrlands grond verdwijnen?
Zo diep zou 't eergevoel in aller hart verkwijnen?
Mr. Rhijnvis Feith, De Ouderdom
gevestigd was geweest. Maar rust scheen het Catshuis
niet beschoren, want in de laatste oorlogswinter trilde het
op zijn grondvesten, wanneer de V. 2’s werden afgescho
ten vanuit de oprijlaan, wier bomen de een na de ander
doodgingen door de wegspattende ijzerscherven.
Terwijl het portiershuis en de 18de eeuwse tuinmans
woning vernield werden, hield het oude Catshuis stand,
om in de zomer van 1945 zijn blinde muren weer te zien af
breken door het Nationaal Jongeren Verbond. Het huis
was toen door ons ter beschikking gesteld voor de uit
Duitse concentratiekampen terugkerende landgenoten.
Gelukkig voor het N.J.V. en de ex-gevangenen, nam
het Centraal Bureau tot Verzorging van Oorlogsslacht
offers deze veelomvattende taak in October 1945 van
het N.J.V. over.
Toen in 1946 de laatste rustzoekenden vertrokken wa
ren, kwam de stroom van landgenoten uit de Japanse kam
pen en Indië los, die op hun beurt in het Catshuis tot 1
Maart 1947 verzorgd werden.
Deze uit 1802 stammende dichtregels zouden evengoed
van toepassing kunnen zijn op de tijd, die thans was aan
gebroken.
Ondanks de schier onherstelbare verwoestingen had ik
slechts één gedachte: het Catshuis met zijn omgeving moet
weer opgebouwd worden!
Aanvankelijk scheen het uitgesloten de meer dan
