28
HET CATSHUIS „SORGHVLIET" 300 JAAR
28.000 m3 puin en zand van het terrein te verwijderen.
Immers in puin kan men niet planten en dit was toch van
het grootste belang om de rest van het bos tegen de zuid
westenwind te beschermen.
En zo begon de bedevaart voor het herstel.
Toen op 5 Augustus 1946 de toenmalige Burgemeester
mij vroeg, welke plannen de familie Goekoop met Sorgh-
vliet had, antwoordde ik, dat „zodra het zand en puin
zou zijn opgeruimd, Sorghvliet zou worden hersteld in
zijn oorspronkelijke toestand van vóór Mei 1940”.
Hierop vroeg de Burgemeester mij, of ik al iets verno
men had van het plan Dudok. Op mijn ontkennend ant
woord toonde hij mij een tekening waarop, tot mijn ver
bazing, een grote verkeersweg was aangegeven, die dwars
door ons terrein liep. Bovendien zou het mooiste gedeelte
van het bos moeten worden gekapt om ruimte te maken
voor een representatief gebouw, terwijl het Catshuis in
de verdrukking zou komen door twee hoge gebouwen, die
tussen het huis en de verkeersweg waren geprojecteerd!
Toen ik de Burgemeester antwoordde, dat Architect
Dudok te weinig begrip voor het historische Catshuis
toonde, merkte deze op, dat hij het Catshuis als represen
tatief gebouw veel te klein vond en niet van zodanige bete
kenis, dat hij de noodzaak van het behoud ervan vermocht
in te zien.
Op dat ogenblik drong het tot mij door dat het oude
Catshuis eventueel zou worden opgeofferd, omdat het niet
in het plan Dudok paste.
Mijn verbazing sloeg over in ontsteltenis: waarom had
den wij en met ons het Ministerie van O., K. en W.
de hele oorlog tegen de Duitsers voor het behoud van
Sorghvliet gestreden? Om het nu te moeten opofferen
aan een plan van een onzer eigen landgenoten? Dit plan
zou immers een situatie in het leven roepen, waartegen