HET WILLEMSPARK EN HET 2 men kan zeggen deftig en voornaam. Midden in dit villa park verheft zich het monument opgericht ter herdenking van de terugwinning der Nederlandse onafhankelijkheid in November 1813. Ook dit kunstwerk is van decoratieve betekenis en sluit zich harmonisch aan bij zijn omgeving, op zijn beurt niet alleen het gelukkig gebeuren van 1813 symboliserend maar eveneens de geest van het midden der 19e eeuw. Hoe park en monument tot zo treffende en zelfs schone uiting van de tijdgeest zijn geworden, zullen wij hieronder trachten na te gaan. Het Den Haag van omstreeks 1850, een rustige resi dentiestad van 70.000 inwoners, lag nog vrijwel geheel besloten in de grachtengordel, die 230 jaren vroeger rond het dorp Die Haghe was gesloten. In het noorden scheidde de singelgracht de tuin van het paleis van wijlen Koning Willem II aan de Kneuterdijk van het eveneens aan de Koning toebehorende Willemspark, een ruime doch als aanleg niet zeer geslaagde vlakte, waar weinig bomen maar des te meer rhododendrons stonden en waar voor de neo-gothische gebouwen aan de Nassau- laan enkele beelden, o.a. een van Descartes thans op het Newtonplein de omgeving versierden. Dit park, door een brug over de singel toegankelijk uit de Konink lijke tuin, die zich van de Kneuterdijk tot de Maurits- kade uitstrekte, werd doorsneden door een arm van de Haagse beek. Koning Willem III wenste zich, zoals van zovele der eigendommen van zijn vader, ook van dit park te ont doen. Op 17 April 1855 kon de Burgemeester in de Ge meenteraad mededelen, dat de Koning het Willemspark wenste te verkopen en wel bij voorkeur aan de gemeente en dat Z.M. bij de verkoop „alle mogelijke toegefelijk-

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1954 | | pagina 11