WONINGBOUWVERENIGING
63
de
aanvaard. Aan Prins Frederik, die niet veel later de
Vereeniging met een mooie gift verblijdde, viel een be
noeming tot honorair lid ten deel.
Het bestuur sloeg al dadelijk met grote voortvarend
heid de hand aan de ploeg. Voor de keus staande tussen
het verbeteren van bestaande woningen en het bouwen
van nieuwe besloot men tot dit laatste, hetgeen met zich
bracht, dat allereerst moest worden omgezien naar een
stuk geschikte en niet te dure bouwgrond. Na verschil
lende bezoeken aan terreinen, meer naar het centrum
gelegen, zoals aan de Hekkelaan, de Noordwal en an
dere, die te duur bleken uit te komen, geraakte men ten
slotte in contact met een zekere warmoezier, Meershoek
genaamd, die eigenaar bleek te zijn van gronden aan de
laan van Schuddegeest (de tegenwoordige Javastraat)
en die niet ongeneigd bleek daarvan een gedeelte tegen
aannemelijke prijs af te staan. Weliswaar lag het terrein
nogal ver van het centrum, maar voor het bestuur was
doorslaggevend, dat die kant van de stad als gezond
bekend stond, en men werd het dan ook al spoedig eens
over een strook weidegrond benoorden die laan gelegen,
met een lengte van 150 en een breedte van 20 Neder-
landsche Ellen (Meters). Het terrein lag tussen de
Koninginnegracht en de toenmalige vaarsloot, die, als
verlengde van de Schelpsloot, ongeveer de lijn van het
huidige Nassauplein volgde. De koopprijs, neerkomende
op circa 80 cents per vierkante meter, mocht aanvaard
baar heten.
Het kostte nog heel wat vergaderen, alvorens aan
architect Elie Saraber, die ondertussen de trouwe tech
nische adviseur van het bestuur was geworden, het ont
werpen van een plan tot gedeeltelijke bebouwing van het
verworven bezit kon worden opgedragen. Was het niet
een erezaak, bij deze eerste proef met iets behoorlijks
