WONINGBOUWVERENIGING
65
dan een uitnodiging om er zich eens over te beraden, of
zulke eenvoudige arbeiderswoningen nu wel in die buurt
pasten en niet wat zouden detoneren bij het nabij
gelegen Willemspark en de aanliggende herenhuizen
van de (huidige) Nassaulaan. En de zaak werd be
paald netelig, toen Burgemeester en Wethouders, die
er blijkbaar zelf niet goed uit konden komen, daar
over het oordeel van de Raad gingen inwinnen. Wel
trok het bestuur der Vereeniging op advies van één harer
juridische leden, ondertussen het verzoek om goedkeuring
in onder het motief, dat hetbouwwerk niet aan de openba
re weg zou komen te liggen en trouwens door een sloot van
de weg was afgescheiden, maar het geval lag nu eenmaal
bij de Raad en verschillende leden lieten inderdaad niet
na de vrees uit te spreken voor ontsiering van dat stads
gedeelte. Wel kon het bestuur met enig recht aanvoeren,
dat het op te trekken bouwsel minsten 150 Ellen van
het Willemspark verwijderd zou blijven, dat de gehele
Mallemolen al was bebouwd met huisjes van veel minder
allooi, „zich bevindende in de omtrek van de prachtige
huizen, die de zoo schoone Koninginnegracht versieren”,
maar dit nam toch niet weg, dat men in de Raad de
plannen van de vereniging met enige bezorgheid tege
moet zag. Intussen achtte men zich daar niet bevoegd
om hier een beslissing in te nemen en Burgemeester en
Wethouders werden ten slotte naar huis gestuurd met
het advies, te trachten, met de vereniging tot een min
nelijke regeling te komen en geen rechtsstrijd te gaan
voeren met een instelling die, zoals een der leden aan
voerde, was samengesteld uit „de meest geachte, ge
goede en beschaafde ingezetenen”. Van die zijde had
men zich reeds op het standpunt gesteld, dat de zaken
betreffende de bouw inmiddels te ver gevorderd waren
om ze nog ongedaan te maken, maar zich anderzijds
