I
'1
Bb
42
VERSLAG DER KAMER VAN KOOPHANDEL EN FABRIEKEN.
Daar elke aanduiding, wat daar heeft plaats gehad, ontbreekt,
is deze bewering niet te weerleggen, maar mag haar ook, om
gekeerd, alle waarde worden ontzegd.
De eerste grond, waarop Burgemeester en Wethouders zich
verklaren tegen Gemeente-exploitatie, is, dat de gemeente zal
moeten beslissen of zij al dan niet een Rijksvergunning zal
aanvragen. In beide gevallen zijn moeilijkheden te voorzien.
Wordt geen vergunning aangevraagd, dan is vooruit niet te
bepalen, welke moeilijkheden zullen ontstaan, daar alle ge
meenten, die zelve den telefoondienst exploiteeren, de vergunning
wel aanvaardden. Het wil ons voorkomen, dat dit laatste feit
tevens weerlegt, hetgeen Burgemeester en Wethouders als bezwaar
tegen het wel aanvragen der Rijksvergunning aanvoeren nl. dat
de Gemeente geen meester zal zijn op eigen terrein. Immers,
waar voor geen enkele der gemeenten, welke de telefoon zelf
exploiteeren, dit bezwaar gewogen heeft, mag wel worden aan
genomen, dat de bemoeienis van het Rijk krachtens die te ver-
leenen vergunning niet van dien aard is, dat een Gemeente
zich daardoor van exploitatie in eigen beheer behoeft te laten
afschrikken. Het is ons bovendien door persoonlijk onderzoek
te Rotterdam gebleken, dat daar niet de minste bezwaren tegen
de Rijksvergunning bestaan. Deze vergunning toch stelt in hoofd
zaak geen andere eischen, dan die, welke de Gemeente zelf aan
de Nederlandsche Bell-Telefoonmaatschappij in het ontwerp-con-
cessie stelt, nl. afschrijving van het geheele net enz. in 25jaar
en een richtig finantiëel beheer, blijkende uit het daarop te
houden toezicht. Houdt men hierbij in het oog, dat het Rijk
niet per se na 25 jaar het geheele net zonder vergoeding tot
zich neemt, hetgeen de Gemeente wel doet ten opzichte der
Nederlandsche Bell-Telefoonmaatschappij, en dat de ratio der
Rijksvergunning geen andere is dan om casu quo op vooraf
vastgestelde wijze tot Rijksexploitatie te kunnen overgaan, dan
is het niet in te zien, op welke wijze uit die vergunning nadeel
of moeilijkheden voor de Gemeente zou kunnen ontstaan. Waar
overigens de Gemeente ook in tallooze andere zaken de inmenging
van hoogere besturen moet gedoogen, behoeft de stelling, dat
juist in deze materie de mogelijkheid van een conflict niet licht
vaardig mag worden tegemoet gegaan, nader bewijs.
Als tweede argument wordt door Burgemeester en Wethouders
aangevoerd, dat een maatschappij de vele moeilijkheden, vooral
met particulieren, welke een exploitatie van dezen dienst aan
kleven, veel goedkooper en gemakkelijker overwint. De alge
meenheid ook van deze bewering beveiligt haar tegen afdoende
weerlegging. Waren intusschen uit de ervaring, te Amsterdam
of te Rotterdam opgedaan, Burgemeester en Wethouders feiten
bekend geweest, dan zouden die wel te berde zijn gebracht.
Ons werd bij het te Rotterdam ingesteld onderzoek niets mede
gedeeld omtrent minder aangename ervaring op dit punt.
