8
De gedwongen griep-vacantie in November was oorzaak,
dat pas in het einde van die maand, de nieuwe leerlingen,
die anders in October werden toegelaten, met de spreeklessen
konden beginnenterwijl het aantal als hersteld ontslagenen
door die rust geringer is dah andere jaren.
Het aantal leerlingen, dat als niet-hersteld de lessen ver
laat, blijft groot. Van een 7-tal leerlingen was de reden:
plaatsing op een der buitengewone scholen; van andere
vertrek naar elders, of het verlaten der schoolmaar in de
meeste gevallen bedankten de ouders voor verder onderwys.
In het vorig jaarverslag is er op dit verdwenen der leer
lingen gewezen; maar omdat dit een der zwakste plekken
in ons spreekonderwys is, wordt hier nog eens herhaald,
wat toen is geschreven. „Veelal komt het voort uit gebrek
aan belangstelling, om niet te zeggen gemakzucht en onver
schilligheid. ’t Is blijkbaar van sommige ouders teveel ge
vraagd, dat zjj in ’t belang van hun kind willen zorgen,
dat het de spreeklessen geregeld bezoekt. En daar het spreek
onderwys voor hen nog een vry terrein is, waar zy zich
zonder bezwaar aan hun zedelyke verplichtingen kunnen
onttrekken, is het hun wel zoo gemakkelyk voor verdere
lessen te bedanken”.
In andere gevallen was gebrek aan inzicht de oorzaak.
Het kind is tot een zekeren graad van genezing gekomen,
spreekt veel beter dan vroeger, ofschoon nog niet goed en
dan meenen de ouders soms, dat spreeklessen niet meer
noodig zyn. Onnoodig haast te zeggen, dat zulke kinderen
meestal na eenigen tyd in hun gebrek terugvallen. Hier
ligt een groot veld, waarop de onderwijzersf essen) in spreken
by hun huisbezoek werkzaam kunnen zyn. Zy kunnen betere
inzichten aanbrengen en onjuiste meeningen bestryden.
Eindelyk komt het voor, dat ouders voor verdere spreek
lessen bedanken, omdat de leerlingen, in het gewone onder
wijs achterkomen, door het onvermydelyk verzuimen van
sommige lessen op school. Dit is werkelijk een groot be
zwaar, dat vooral voor leerlingen van Burgerscholen geldt,
die op tijd „klaar” moeten zijn voor H.B.S. of Gymnasium.
Dit zou natuurlijk alleen te vermyden zijn door de spreek
lessen buiten de gewone schooltijden te doen vallen, zooals
b.v. te Amsterdam. Ook dit heeft zijn bezwaren, maar toch
moet deze vraag eens goed onder de oogen worden gezien.
Mej. Brugma meent, dat stotterende leerlingen in een
afzonderlijke school moeten worden vereenigd, waar het
gewone onderwys en het spreekonderwys gecombineerd zijn.
Zij schryft: „dat het zéér in het belang van het stotterend
schoolkind zou zijn, als het dagelyks een grooter aantal
uren doorbracht onder leiding van de onderwijzeres in
54 VERSLAG ONDERWIJS AAN SPRAAKGEBR. LEERLINGEN.
